serniczki z żurawiną na kruchym spodzie i współpraca z Teekanne

   Piątkowe wieczory mają to do siebie, że nie chce się człowiekowi wywiązywać z obowiązków. Piątki służą raczej spotkaniom towarzyskim. I przyjemnościom. A czy istnieje coś przyjemniejszego od połączenia grzańca i sernika? Na dodatek w doborowym towarzystwie?
I dziekuję Ali za pomoc w kuchni. Chyba pierwszy raz ktoś dostąpił tego zaszczytu. I Żanecie za pomoc w jedzeniu. O. ;)

  Żurawina w serniku nadaje ciekawy, kwaskowaty posmak, który przełamuje słodycz ciasta. Dodatek kaszy manny sprawia, że ciasto pięknie puchnie i zbyt mocno nie opada.

Sernik z żurawiną

Składniki:
na spód:
szklanka mąki,
jedno jajko,
1/3 kostki masła,
1/4 szklanki cukru,
łyżeczka proszu do pieczenia.
masa serowa:
0,5 kg trzykrotnie zmielonego twarogu,
1 opakowanie budyniu waniliowego,
1 cukier waniliowy,
2 łyżki maszy mannej,
czubata łyżeczka proszku do pieczenia,
1/4 szklanki cukru,
1/3 szklanki mrożonych żurawin,
3 jajka,
2 łyżki mąki pszennej.

1. Składniki na spód zagnieść.
2. Oddzielić białka od żółtek. Do żółtek dodać: twaróg, cukier, cukier waniliowy, kaszę, budyń, proszek do pieczenia i mąkę. Wymieszać dokładnie.
3. Białka ubić na sztywno. Delikatnie połączyć z masą serową.
4. Formę na tartę albo małe foremki na muffinki wyłożyć ciastem kruchym do 1/5 wysokości. Podpiec ok. 7 minut w 190 stopniach.
5. Na podpieczone ciasto wykładać żurawinę obtoczoną w cukrze. A na to masę serową. Piec ok. 20 minut  w 180/190 stopniach.
Smacznego!

A do ciasta polecam grzaniec z tego przepisu. Dostałam paczkę od Teekanne z 6 opakowaniami herbat w nowych smakach. Wszystkie kuszą aromatem. Zapowiada się intensywnie pachnąca współpraca.
A jako bazę do grzańca wykorzystałam napar z Teekanne "Ginger & Lemon", który wspaniale połączył się ze smakiem przypraw korzennych i wina.

A przepis na sernik dołączam do akcji:

Read More

Kresowe smaki: soczewiaki (tradycyjne)

    Soczewiaki to tradycyjna potrawa Suwalszczyzny. Kształtem przypominająca paszteciki. Niegdyś był to przysmak biedaków, bo do ich wykonania wystarczały ziemniaki, garść soczewicy i cebula. Patrząc na obecne ceny soczewicy, aż trudno uwierzyć, że kiedyś odżywiały się nią ubożsi.
   Do przyrządzenia soczewiaków potrzeba trochę cierpliwości i czasu, dlatego danie to serwowano w niedzielę, gdy gospodyni miała mniej roboty w domu. Do pracy wykorzystywano także mężczyzn, do nich należało ubicie tłuczkiem ziemniaków na ciągnącą się miazgę. Na szczęście dziś wystarczy maszyna do mielenia mięsa. ;)
  Według oryginalnego przepisu, soczewiaki wypiekało się w piecu chlebowym. Soczewiaki przyrządzone według tradycyjnych receptur można zjeść jeszcze w okolicach Sejn i Suwałk. Wpisane są na listę wyrobów lokalnych.

Tradycyjne soczewiaki 
Składniki na 4 porcje:
1 kg mączystych ziemniaków,
1 jajko,
1 duża cebula,
pół szklanki soczewicy (najlepiej zielonej),
gruby plaster boczku (najlepiej wędzonego),
ze 3-4 łyżki mąki pszennej,
sporo soli i pieprzu,
olej.

1. Soczewicę namoczyć na noc.
2. Ziemniaki ugotować w mundurkach. Soczewicę odgotować. Wszystko ostudzić.
3. Ziemniaki obrać. Zmielić w maszynie do mielenią mięsa, albo trzykrotnie ubić tłuczkiem do ziemniaków. Muszą przybrać lekko ciągnącą się konsystecję, jak puree.
4. Do ziemniaków dodać jajko i stopniowo mąkę. Ciasto powinno być elastyczne i zbyt mocno nie przywierać do rąk.
5. Cebulę i boczek pokroić w drobną kostkę. Podsmażyć na oleju. Doprawić solą i pieprzem. Nie żałować zwłaszcza pieprzu, bo soczewica jest dosyć mdła w smaku.
6. W zależności od rodzaju wykorzystanej soczewicy - można ją zmielić albo zostawić w pierwotnym stanie. Dodać ją na patelnię i delikatnie podsmażyć.
7. Z masy ziemniaczanej formować małe placki, na środek dodawać po łyżce farszu i zakleić brzegi. Nadać prostokątny kształt.
8. Piec w 180/190 stopniach przez ok. 40 minut.

Soczewiaki to dosyć pracochłonne danie, ale w gruncie rzeczy jest bardzo proste w wykonaniu. A efekty przepyszne. Równie dobrze smakują odsmażone nastepnego dnia.
Smacznego!

Przepis dołączam do akcji:

Read More

wariacja na temat coq au vin

            Do owego specjału kuchni francuskiej podchodziłam jak przysłowiowy pies do jeża. Uwielbiam połączenie wina z mięsem, albo wina i wątróbki. Ale.. no właśnie, w oryginalnym przepisie odrzucał mnie dodatek boczku i długie smażenie na maśle. Boczek pominęłam. Całość gotowałam na domowym bulionie i dodałam pieczoną pietruszkę i marchewkę. Efekt: mniej tłuste danie, ale nadal baaardzo smaczne, mięciutkie i pachnące mięso. A do tego ryż aromatyzowany zieloną herbatą i lampka wina. Niedzielny obiad u bram gastroraju.

Kurczak duszony w winie
Składniki:
0,5 kg różnych części kurczaka (najlepiej takiego wiejskiego, tłustego),
4-5 marchewek,
3 pietruszki,
litr domowego bulionu,
łyżka masła,
sól, pieprz,
łyżeczka suszonego tymianku,
0,5 litra czerwonego, wytrawnego wina,
5-6 pieczarek,
ząbek czosnku,
łyżka koncentratu pomidorowego.

1. Marchewkę i pietruszkę obrać, pokroić w talarki i podpiec w piekarniku przez 10 minut w 200 stopniach.
2. Mięso poporcjować, oczyścić. Natrzeć solą, pieprzem i czosnkiem. Smażyć na maśle, na rumiano. Przełożyć do garnka razem z masłem, na ktorym się smażył.
3. Mięso zalać bulionem i winem. Dodać suszony tymianek, pieczone warzywa i przecier. Dusić na wolnym ogniu pod przykryciem przez ok. 1,5 godziny. Do momentu w którym mięso będzie odchodziło od kości. Ostatnie 15 minut dusić bez przykrycia, aby sos się zredukował.
4. Pieczarki oczyścić, pokroić na plastry. Udusić na odrobinie masła do miękkości. Podawać razem z kurczakiem.
Smacznego!

      W przeciągu tygodnia będę miała nowy aparat, co oznacza nową jakość zdjęć. Koniec z denerwowaniem się na mojego staruszka, którego zepsuty obiektyw gubi ostrość. Kiedyś wydawało mi się, że najważniejszy jest dobry przepis. Ale jak widać, tak to nie działa. Czas na zmiany i nowe wyzwania. ;)

Read More

baaaardzo kwaśna ogórkowa z dodatkiem marynowanego czosnku i chrzanu

    Akcję ogórkową pora zacząć.  Jestem absolutną fanką ogórków, w każdej formie. Niezależnie od stopnia przetworzenia i rozdrobnienia, poziomu kwasowości i konsystencji - zupa ogórkowa jest moją ulubioną. Inną robi moja mama, inną babcia, jeszcze inną ja. Każda doda coś od siebie. Przepisów jest tyle, ile kucharek. 

    Po raz kolejny zapraszam do akcji. A na dobry początek proponuję moją wersję: z dodatkiem czosnku i chrzanu. 

 Mój sposób na zupę ogórkową

Składniki:

0,5 l bulionu drobiowego,

litrowy słoik ogórków kiszonych

(kiszony czosnek i chrzan również wykorzystam do zupy),

ćwiartka kurczaka, 

1 duża marchewka,

1 pietruszka,

2 ziarenka ziela angielskiego,

3 ziemniaki,

50 ml śmietany 12%,

łyżka siekanego koperku,

sól, pieprz.

1. Mięso oczyścić. Zalać wodą i gotować wywar. Dodać obraną marchewkę i pietruszkę.

2. Wyjąć warzywa i mięso, gdy zmięknie. 

3. W wywarze ugotować obrane i pokrojone w kostkę ziemniaki. Dodać ziele angielskie.

4. Ogórki, chrzan i 2 ząbki czosnku zetrzeć na tarce o grubych oczach. Dodać do zupy (ja dolewam także pół szklanki kwasu z ogórków). Gotować do miękkości.

5. Mięso obrać z kości. Ugotowane warzywa pokroić w kostkę. Dodać wszystko do garnka.

6. Przyprawić. Dolać śmietanę i koperek. Wszystko wymieszać, gotować 1-2 minuty i wyłączyć. 

To chyba moja ulubiona zupa. ;)

Read More

"Dekorowanie potraw": recenzja + konkurs jubileuszowy ;)

       "Dekorowanie potraw" autorstwa Joanny Góźdź i Piotra Syndomana, to niezwykły zbiór pomysłów na efektowne podanie potraw. Znajdziemy tu dekoracje i potrawy o zdumiewającym przekroju tematycznym: od najbanalniejszego ogórka począwszy, a na bento kończąc (bento - popularny w Japonii sposób podawania jedzenia - zazwyczaj przybiera formę bajkowego stwora).

       Szczególną uwagę przykuwa szata edytorska książki. Piękne, całostronnicowe fotografie, zaprezentowane na kartach w formacie zbliżonym do A4 i estetyczny papier - sprawiają, że publikację ogląda się z przyjemnością. Znowu mam zastrzeżenia co do okładki. Miękka niestety nie wróży trwałości książce. A szkoda, bo edytorsko jest piękna. 

      Całość podzielona jest na 2 zasadnicze działy: ozdoby z owoców i ozdoby z warzyw. Ale znajdziemy tu także spis przydatnych narzędzi i pełno porad od autorki. Jednak nie ma się czego obawiać, do wykonania większości ozdób wystarczy mały nóż kuchenny. A każdy sposób przygotowania jest wyjaśniony krok po kroku, z dołączoną relacją fotograficzną. 

    A pomysłów znajdziemy aż 60. Zawarto inspiracje na przeróżne okazje: Walentynki, śniadanie, dla małego niejadka, czy też na przyjęcie. Może warto spróbować czegoś nowego. 

     

J. Góźdź, P. Syndoman: Dekorowanie potraw. Warszawa 2012.
Wydawnictwo Buchmann. 120 stron. [cena od 18 do 22 zł]

KONKURS JUBILEUSZOWY

Kochani!
           Zawarłam na blogu już 55 wpisów, które były wyświetlone ponad 5 500 razy. Dla jednych może to mało, ale dla mnie to znak, że ktoś to czyta i wraca do moich pomysłów. To miłe i motywujące. Zwłaszcza, że w sumie tak porządnie zaczęłam prowadzić tego bloga od listopada. Mam nadzieję, że będziecie do mnie z przyjemnością wracać.

           Z okazji tego małego jubileuszu mam dla Was konkurs. Do wygrania jest właśnie książka - "Dekorowanie potraw". Zasady są proste: w komentarzach albo na mój adres e-mailowy (rockmargot@gmail.com) odpowiadacie na pytanie konkursowe. Macie czas do 5 lutego. Jury w składzie: ja + mój towarzysz życia i chomik, wybierzemy najlepszą odpowiedź. Wyniki opublikuję do 10 lutego.

         Byłoby mi miło, gdybyście polubili mnie na facebooku lub dodali do obserwowanych. Ale najmilej mi będzie, jeśli po prostu będzie tu zaglądać i czytać.

Zadanie konkursowe: 
Jaka jest twoja ulubiona potrawa z kuchni regionalnej? Odpowiedź uzasadnij.
Mogą być to zdjecia, przepisy, wspomnienia. Coś, co się wam najbardziej kojarzy z waszą kuchnią.
Czas trwania konkursu: 19.01. - 05.02.2013.

Powodzenia!

Read More

grzane piwo z mandarynkami i miodem

       Czy istnieje coś lepszego na taką pogodę od grzańca? Szczerze wątpię. Poniższy przepis to autorska wizja grzanego piwa. Wyszło przyzwoicie, a na pewno smaczniej niż barowe grzane piwo w mikrofalówce. Przepis nieco kobiecy, bo mało która ze znanych mi kobiet lubi smak jasnego piwa. 

       Z jasnym piwem od razu kojarzą mi się panowie krążący w podlaskich pociągach, oferujący: "piwo jasne, piwo". Charakterystyczny głos obwieszcza mi, że jestem w domu. Chociaż na chwilę obecną jestem rozdarta pomiędzy Toruniem a Suwalszczyzną. A PKP na tym zarabia. ;)

Grzane piwo z miodem i mandarynkami
Składniki na dwa kubki 330ml:
0,5 l. piwa,
0,5 szklanki soku jabłkowego lub pomarańczowego,
2 mandarynki,
łyżka miodu,
4 goździki,
szczypta cynamonu.

1. Sok zagotować z miodem i przyprawami.
2. Dodać wyszorowane i pokrojone w plasterki mandarynki.
3. Dolać piwo i zagrzać, pilnując by się nie zagotowało.
4. Przelać do kubków.

A już jutro konkurs!

Read More

Zakazany owoc smakuje najlepiej... w towarzystwie łososia ;)

    I znowu mnie dopadł niepohamowany apetyt na cytrusy. Kocham. Uwielbiam. I cierpię. Moje uczulenie nie potrafi zaakceptować mojej miłości do wszystkiego co kwaśne. Da się z tym żyć. Wyobraźcie sobie rybę bez soku z cytryny, grzańca bez pomarańczy, gin bez limonki. Witam w moim świecie, do którego reguł w ogóle się nie stosuję. Mandarynki jem nałogowo przez cały rok. A bez cytryny nie wyobrażam sobie gotowania. I cóż z tego, że przez kolejny tydzień przypominam biedronkę. W końcu urocze zwierzę. ;)

A już skoro przy zwierzętach jeśmy: na przystawkę ryba. Wędzona. I cytrusy. Na krakersach, jak za poprzedniego ustroju. Urok prostoty.

Mini kanapki z łososiem na krakersach

Składniki:

3 plastry wędzonego łososia,

100 g serka naturalnego (drobnomielonego),

starta skórka z całej cytryny,

18 krakersów (użyłam włoskich pełnoziarnistych),

pieprz,

opcjonalnie sól,

kilka cienkich plastrów cytryny, mandarynki, limonki - do dekoracji.

1. Serek wymieszać ze skórką, pieprzem (i solą). 

2. Każdy plaster łososia przekroić wzdłuż na 3 części (aby powstały paseczki do zawijania).

3. Na każdą część łososia, wyłożyć łyżeczkę serka. Zawinąć ruloniki.

4. Każdego krakersa posmarować cienko pozostałym serkiem. Układać na nich łososia i przykryć drugim krakersem.

5. Na wierzchu można ułożyć plastry owoców albo ozdobić serkiem za pomocą szprycownicy.

Udanej zabawy karnawałowej!

Przepis dołączam do akcji:

Read More

Schabowe rollo i zapowiedź jubileuszowego konkursu

               Szykuje mi się mały jubileusz blogowy. Zagapiłam się, bo chciałam rozpisać konkurs na 50 wpis i 5 000 wyświetleń. Ale co się odwlecze, to nie uciecze. 55 post będzie wpisem konkursowym (czyli za kilka dni). A jako, że z wykształcenia jestem bibliolożką - nagrodą będzie oczywiście książka. Jaka dokładnie - to póki co - tajemnica. Zatem bądźcie czujni. Zasady będą DZIECINNIE proste. ;)

              Poniewierała mi się w zamrażarce garstka szpinaku, trzeba było ją w końcu wykorzystać. Nie rozumiem oburzenia ludzkości na mrożone warzywa. Stanowczo w zimę wolę mrożonki, niż "świeże" importowane i wyhodowane w szklarni. A bez warzyw w zimę nie potrafię się obejść. Zwłaszcza bez szpinaku, papryki i cebuli. Chociaż ta ostatnia jest twardą zawodniczką i zima jej niestraszna. 

Schabowe rollo, czyli zawijany schab ze szpinakiem i papryką
Składniki:
0,5 kg schabu w jednym kawałki (albo polędwicy czy też karkówki),
ok. 50 g mrożonego szpinaku,
ząbek czosnku,
łyżeczka suszonych płatków papryki (albo suszone pomidory w płatkach),
pół łyż. czubrycy,
sól,
kolorowy pieprz,
duża szczypta suszonego tymianku,
łyżka oliwy.

1. Czosnek posiekać. Pieprz rozetrzeć w moździerzu. Szpinak rozmrozić, smażyć na oliwie. Dodać czosnek, pieprz, sól, czubrycę i płatki papryki. Dolać pół szklanki wody. Dusić do momentu całkowitego wyparowania wody.
2. Mięso nacinać w koło, by uzyskać jak najdłuższy kawałek mięsa. Następnie oprószyć solą i wyłożyć na nie masę szpinakową.

3. Schab zawinąć w rulon. Obwiązać nitką, żeby zachował swój kształt. Obsmażyć z każdej strony i  wyłożyć na blaszkę. 

4. Piec 45 minut w 200 stopniach. 

Do schabu przygotowałam polentę, według umieszczanego wcześniej przepisu.

Smacznego!

A przepis dołączam do akcji:

Read More

król banału - pieczony kurczak (z rękawa)

      Chyba każdego dopada czasami dzień legata (tak się w moich stronach mówi na lenia, ot ciekawostka). Wszelkie gotowanie, nauka, sprzątanie i inne zajęcia domowe - mogłyby po prostu nie istnieć. Ale jeść coś trzeba. W takie dni z pomocą przychodzą przepisy na dania jednogarnkowe, zapiekanki i pieczenie w rękawie. Marynujemy mięso, obieramy warzywa i wrzucamy wszystko do folii. A po trzech kwadransach -> obiad gotowy. Bez brudzenia garnków, nadmiernej pracy i zużycia energii. Każdy w końcu ma prawo do lenistwa. ;)

Tymiankowy kurczak pieczony z warzywami
Składniki:

w trakcie pieczenia

2 pałki kurczaka,
pół czerwonej papryki,
1 duża marchewka,
2 łodygi selera naciowego,
5-6 ziemniaków,
pół łyżeczki suszonych płatków pomidorów,
ząbek czosnku,
po pół łyżeczki suszonego tymianku i czubrycy,
kilka ziarenek kolorowego pieprzu,
pół łyżeczki słodkiej papryki,
1/3 łyż. soli druboziarnistej,
łyżeczka oliwy,
rękaw do pieczenia.

1. Wszystkie zioła i przyprawy wsypujemy do miski. Rozcieramy z oliwą na pastę i smarujemy nią kurczaka.
Przyprawione mięso chowamy do lodówki na 2 godziny, albo do zamrażarki na 0,5 godziny.
2. Warzywa obieramy, kroimy na dowolne kawałki. Czosnek nacinamy.
3. Mięso i warzywa wkładamy do rękawa, razem z pozostałą marynatą.
4. Pieczemy ok. 45 minut w 220 stopniach.

Read More

Akcja: jaki jest Twój sposób na zupę ogórkową?

Jedni ją kochają, inni nienawidzą. Jedno jest pewne - każdy zna jej smak. 

Zupa ogórkowa to kwintesencja polskiej kuchni. Prosta, pożywna i pyszna bomba witaminowa. Idealna na zimę. 

Na pewno każdy z nas ma swoją recepturę na zupę ogórkową. Zatem: wspominajmy domowe smaki, przywołujmy przepisy mam i babć, ale też kreujmy swoje własne. Wszystkie chwyty dozwolone. Zasada jest jedna - ma być to zupa z ogórków. 

 Akcja trwa od 20.01. do 20.02.2013. 

Zapraszam do wspólnego gotowania. ;)

Kod należy skopiować i wstawić na swoją stronę. <a href="http://durszlak.pl/akcje-kulinarne/sposob-na-ogorkowa"><img src="http://durszlak.pl/system/campaign/banner/484/embed_dEIKmsrQySaM923B0nt0tWFsgxzOsAzz.JPG"></a>

Akcja - Reakcja! Liczę na was (i wasze pomysły). ;)

Read More

z babcinego notesiku: wanilia z marchewką

Gdy byłam małą dziewczynką z zaciekawieniem przeglądałam babcine notesiki z przepisami. Babcia robiła świetne ciasta, nawet na zamówienie. Same nazwy potraw kojarzyły mi się pysznie i często towarzyszyłam (czyli przeszkadzałam i męczyłam pytaniami) przy wielkim gotowaniu. Szybko założyłam własny zeszyt z przepisami. Jednym z pierwszych wpisów był właśnie budyń z marchewką. Pomimo większej wprawy w gotowaniu, często wracam do tego przepisu. Taki smak dzieciństwa. 

Budyń waniliowy z marchewką:

1 żółtko,

2 szklanki mleka,

łyżka masła,

2 łyżki mąki ziemniaczanej,

kilka kropel esencji waniliowej (albo 2 łyżeczki cukru wanilinowego),

2 małe marchewki,

łyżka cukru.

1. Marchewki obrać i zetrzeć na tarce (ja zrobiłam na grubych oczkach). Gotować w szklance wody do miękkości. Odcedzić.

2. 1,5 szklanki mleka zagotować z masłem i marchewką.

3. Pozostałe mleko utrzeć z cukrem, esencją, mąką i żółtkiem. 

4. Wlać do gotującego się mleka. Zmniejszyć ogień. Gotować ok. 2 minut, cały czas energicznie mieszając. Wylać do opłukanych zimną wodą salaterek. 

Read More

sprzątanie lodówki - placki ziemniaczane z cukinią i szpinakiem

Jestem nauczona, że jedzenia się nie marnuje. Zawsze można coś zamrozić, przerobić na nowe danie albo zawekować. Ale co zrobić z resztkami warzyw, które zalegają w lodówce? Ano na przykład placki.
Czasami wydaje mi się, że zamieszczam przepisy na naprawdę proste dania. Często mam wyrzuty sumienia z tego powodu. Ale gdy widzę blogi, na których widnieją przepisy w stylu: jak ugotować jajko/owsiankę/zrobić kanapkę - moje wątpliwości się rozpływają. W końcu do placów trzeba jednak się trochę przyłożyć. ;]

Placki warzywne (wyszło mi ok. 20 średniej wielkości):
100 g mrożonego szpinaku,
pół cukinii,
5-6 ziemniaków,
pół cebuli,
mała marchewka,
1 jajko,
2 czubate łyżki mąki żytniej,
sól, sporo pieprzu, czubryca,
olej.

1. Szpinak rozmrozić, odsączyć i posiekać.
2. Ziemniaki, marchew, cukinię i cebulę - obrać i zetrzeć na tarce o grubych oczach.
3. Do warzyw dodać szpinak, jajko, mąkę i przyprawy. Wymieszać dokładnie i odstawić na pół godziny do lodówki. W tym czasie warzywa zmiękną i szybciej się usmażą.
4. Wyjąć z lodówki, wymieszać masę jeszcze raz. Na rozgrzanej patelni smażyć małe placuszki na średnim ogniu.
Świetnie smakują ze śmietaną albo jogurtem naturalnym. Smacznego! ;)

Przepis dołączam do akcji:

Read More

Czy w tym domu nie ma nic słodkiego?!

Nowy rok - nowe okazje do oszukiwania samej siebie. Postanowiłam, że rzucę cukier na zawsze. 

Ba! Łatwiej powiedzieć (postanowić), niż wykonać. Siedzę chora w domu, piję gorzką herbatę i nosi mnie z braku czekolady. Poszperałam po szafkach i wymyśliłam małe co nieco. Kawowo-owsiane trufle z cynamonem (prawie bez cukru). ;]

Owsiane pseudotrufle:
pół szklanki górskich płatków owsianych,
1 łyżka masła,
1 łyżka nalewki wiśniowej,
pół łyżeczki cynamonu,
szczypta przyprawy korzennej do ciastek,
1 łyżka kawy rozpuszczalnej,
1 łyżeczka cukru.

1. Wszystkie składniki wsypać/wlać do miski. Zagnieść.
2. Formować małe kulki albo wykorzystać foremki do lodu.
3. Odstawić do zamrażarki na 2 godziny.
Łyżka kawy to dużo, oczywiście to tylko kwestia smaku. ;)

Przepis bierze udział w akcji kawowej:

Read More

liczy się bogate wnętrze, czyli opiekane naleśniki

       Dzisiaj na stole miały gościć, uwielbiane przez mojego lubego, krokiety z grzybami. Ale chyba czas zacząć liczyć kalorie po świętach. A bułka tarta napita tłuszczem w niczym nie pomoże. Farsz nieco urozmaiciłam warzywami, a do ciasta naleśnikowego dodałam posiekaną natkę pietruszki. Zamiast panierowania w bułce tartej - lekkie opieczenie w piekarniku. Żeby moje kochanie nie marudziło, że zbyt zdrowy obiad - jego porcja została wzbogacona o żółty ser.

Składniki: 

I. Ciasto:
1 jajko,
szklanka mąki pszennej,
2 łyżki mąki kukurydzianej,
szczypta soli,
szklanka mleka,
pół pęczka natki pietruszki,
łyżka oleju.

1. Natkę drobno posiekać i połączyć z resztą składników. Z olejem włącznie.
Mąka kukurydziana doda naleśnikom elastyczności.
2. Smażyć na suchej patelni teflonowej duże placki. Powinno ich wyjść około 10 z podanej ilości składników.

II. Farsz:
200 g grzybów (u mnie mieszanka od babci: kurki, gąski, gruzdy i maślaki),
100 g mięsa mielonego,
1/3 cukinii,
czerwona cebula,
sól, oregano, pieprz,
olej,
opcjonalnie ser.

1. Cukinię i cebulę drobno posiekać. Dusić na wolnym ogniu.
2. Grzyby drobno posiekać. Dodać do warzyw.
3. Na końcu dodać mięso. Dusić jeszcze 15 minut. Doprawić. Zwiększyć ogień i smażyć przez kilka minut.
4. Gotowy farsz nakładać na placki i zawijać w dowolną formę.
5. Opiekać w 200 stopniach przez 10 minut. Można posypać serem.

Smacznego!

Read More

sałatka z pieczonym kurczakiem i różowym grejpfrutem

      Uwielbiam zimę. Taką z prawdziwego zdarzenia, zawierającą elementy bajkowe: odbijające się słońce od płatków śniegu, sanki, gorącą czekoladę i kolorowe czapki przechodniów. Suwalszczyzna nauczyła mnie przede wszystkim odporności na niskie temperatury. Uwielbiam, gdy jest w okolicach -4 /-5 stopni Celsjusza. Inaczej się oddycha, jakoś bardziej chce się żyć.

      Jednak zima to nie tylko śnieg i sanki. Ta najsroższa pora roku ma jedną, straszliwą wadę - nie rosną warzywa. A nie łudźmy się, że przetwory ze słoiczka nam się nie znudzą. A ile można żyć na jabłkach? 

Stawianie na plastikowe truskawki w styczniu to gruba przesada, ale już na cytrusy czemu nie?

Do tego mix sałat, pieczony kurczak i mój autorski dip. I już mogę się oszukiwać, że jem coś zdrowego w środku zimy. ;)

Dip:

3 łyżki jogurtu naturalnego,

1 łyżeczka musztardy francuskiej,

pół łyżeczki nasion kolendry,

kilka ziarenek kolorowego pieprzu,

szczypta suszonego tymianku,

szczypta soli.

1. Kolendrę, tymianek i pieprz utrzeć w moździerzu. 

2. Do miseczki wlać jogurt. Dodać musztardę i przyprawy.

3. Wymieszać i schłodzić.

Połączenie może wydawać się dziwne, ale należy pamiętać że musztarda francuska jest dosyć łagodna. 

Sałatka:

150 g różnych sałat

(u mnie: endywia escarola, endywia frisee, cykoria radicchio i rukola),

pół małego camemberta,

100 g pieczonego kurczaka (u mnie udko),

pół różowego grejpfruta.

1. Sałatę umyć, osuszyć i podrzeć na kawałki.

2. Ser, kurczaka i grefpfruta oczyścić. Również pokroić na kawałki.

3. Układać warstwami lub wszystko wymieszać. Według uznania.

4. Polać dipem.

Mojej sałatce towarzyszyły frytki z selera. ;)

Read More